Kerkasiel

Vanmiddag was ik bij de afsluitende viering van het kerkasiel in Den Haag. Het was ontroerend. Er was vreugde en verdriet. Er werd gelachen en gehuild. Er werd uit de bijbel gelezen en gezongen. En we stonden stil bij de hoop die in ons is. Ervaar het een beetje mee aan de hand van onderstaande foto waar genoeg op is te zien. En blijf vooral ook bidden… 🙂

²²Wij weten dat de hele schepping nog altijd als in barensweeën zucht en lijdt. ²³En dat niet alleen, ook wijzelf, die als voorschot de Geest hebben ontvangen, ook wij zuchten in onszelf in afwachting van de openbaring dat we kinderen van God zijn, de verlossing van ons sterfelijk bestaan. ²⁴In deze hoop zijn we gered. Als we echter nu al zouden zien waarop we hopen, zou het geen hoop meer zijn. Wie hoopt er nog op wat hij al kan zien? ²⁵Maar als wij hopen op wat nog niet zichtbaar is, blijven we in afwachting daarvan volharden. ²⁶De Geest helpt ons in onze zwakheid; wij weten immers niet wat we in ons gebed tegen God moeten zeggen, maar de Geest zelf pleit voor ons met woordloze zuchten. ²⁷God, die ons doorgrondt, weet wat de Geest wil zeggen. Hij weet dat de Geest volgens zijn wil pleit voor allen die hem toebehoren. ²⁸En wij weten dat voor wie God liefhebben, voor wie volgens zijn voornemen geroepen zijn, alles bijdraagt aan het goede. ²⁹Wie hij al van tevoren heeft uitgekozen, heeft hij er ook van tevoren toe bestemd om het evenbeeld te worden van zijn Zoon, die de eerstgeborene moest zijn van talloze broeders en zusters. ³⁰Wie hij hiertoe heeft bestemd, heeft hij ook geroepen; en wie hij heeft geroepen, heeft hij ook vrijgesproken; en wie hij heeft vrijgesproken, heeft hij nu al laten delen in zijn luister. (Romeinen 8) 

• Saved: Geen categorie