“Wij weten dat de hele schepping nog altijd als in barensweeën zucht en lijdt.” (Romeinen 8:22)
Aan het bed zit haar man. Hij houdt stevig haar hand vast. En geeft een kus op haar hand.
Zij ligt vermoeid in bed. Ze is broos. Kwetsbaar. Erg ziek.
Hij is ook moe. Van het wachten. Van de spanning. Van een onbestemde toekomst.
Maar hun handen, getekend door de tijd, tonen vrede en rust.
Het is alsof er nog een extra hand aan te pas komt. Een hand die de weg wijst.
En iemand die alleen is kan zich niet verdedigen wanneer hij aangevallen wordt, maar met zijn tweeën houd je stand. Een koord dat uit drie strengen is gevlochten, is niet snel stuk te trekken (Prediker 4: 12 ).
Wil je meer weten over deze rubriek? Lees dan https://beleidendekerk.nl/?page_id=141. Wil je meewerken aan deze rubriek of heb je tips ? Laat het dan weten via lijdeninleiden@gmail.com.
Comments