Vesper

Sinds enige tijd – met een kleine corona-onderbreking – is er elke woensdagavond een ‘midweekse vesper’ in de Herengrachtkerk. Een moment van stilte en bezinning in het midden van de week met een bijbellezing, gebed, enkele liederen en stilte. Sinds de hervatting na de corona-onderbreking staat de kerkdeur elke woensdagavond ook tijdens de vesper zelfs open. En dat levert soms wonderlijke taferelen op. Crossende pizzakoeriers die gezang overschreeuwen met brommergeluid. Voorbijgangers die vluchtig een blik naar binnen werpen. Of die ene keer dat ik achterin de kerk vlakbij de deur zat. Er liep iemand langs de open deur. Zij keek nieuwsgierig naar binnen, slaakte een kreet van verbazing, vloekte en zei: ‘Ik wist niet dat hier een kerk zat.’ Het deed me denken aan een gedicht van Eppie Dam, dat ik hieronder graag nogmaals plaats. Vanuit de wereld de kerk in en weer terug.

Weet je dus ook deze week weer welkom bij de midweekse vesper. Bedenk daarbij dat je nog een paar weken op woensdagavond aan de Herengracht welkom bent, want half oktober zal de kerk voor enkele maanden dicht gaan in verband met een verbouwing. De vespers gaan wel gewoon door, maar op een andere plek. Daarover laat meer informatie.

Huis om stil te zijn 
Uit straten ronkend en rumoerig 
heb ik een weg, een plek gezocht; 
ik vond, het hart beklemd en roerig, 
een huis gebouwd uit ademtocht. 

Uit woordenvloed ben ik gekomen, 
genaderd tot de bron van rust; 
niet om er zomaar weg te dromen 
maar stil te zijn naar hartelust. 

Hier klinkt de taal niet angstaanjagend 
en daal ik tot mijn wezen in, 
in stilte die bevrijdt, ontwapent: 
een stem die spreekt van dieper zin. 

Het veilig masker mag doormidden, 
ik toon mezelf een waar gezicht; 
terwijl – geopend – handen bidden: 
ontvangend, weerloos, vederlicht. 

Ik voel me als herdacht, herboren – 
het eelt, de ziel opnieuw doorbloed; 
ik ga, weer mens als ooit tevoren, 
de wereld anders tegemoet. 
(E.Dam) 

Comments

Comments are closed.

You may also like