Gisteren sprak ik in de preek tijdens 1e pinksterdag over een ontmoeting die ik had met een man in Ethiopië. Dit is hem. Ik sprak met hem over grenzen die open zijn gegaan, verbroedering, maar ook uitzien naar het beste dat nog komen gaat. De ontmoeting met deze man had ik trouwens in januari bij een daklozenopvang in de Addis Abeba. Onder de foto’s een citaat uit een artikel dat ik schreef voor het Katholiek Nieuwsblad over het bezoek aan deze daklozenopvang.
(…) Een voor een schuifelen de ouderen het
Katholiek Nieuwsblad, vrijdag 7 februari
terrein op. Stuk voor stuk met door het
leven getekende gezichten. Enthousiast
groeten ze broeder Hugo, die op de
veranda zit, en vervolgen daarna hun
weg naar een zaal vol tafels en stoelen.
Zes dagen in de week is het terrein van
het ouderenproject open en kunnen de
ouderen er langskomen om naar het
toilet te gaan, te douchen en kleren te
wassen. En om een eenvoudige maar
goede maaltijd te nuttigen. Het is – zeg
maar – een dagopvang voor eenzame
ouderen in de Ethiopische hoofdstad
Addis Abeba. Een enkeling heeft een
eigen beschutte plek om ’s nachts te
slapen, maar velen zijn aangewezen op
een plek onder de spreekwoordelijke
brug of in de betaalde nachtopvang.
Een van hen is Berhiye Zerihun (68),
die afkomstig is uit Eritrea. Zijn levensverhaal
is intens en niet in een paar
woorden te vatten. Tijdens de Ethiopisch-
Eritrese oorlog (1998-2000)
vocht hij aan Ethiopische zijde en zijn
broer aan de Eritrese kant. Beide broers
raakten in die oorlog gewond en ze verloren
elkaar uit het oog. Zerihun verloor
zelfs het contact met zijn hele familie,
doordat grensverkeer tussen de twee
landen niet meer mogelijk was.
Sinds juli 2018 is er officieel vrede en is
de grens weer open, mede door inzet
van de huidige Ethopische premier
Abiy Ahmed Ali. Hij kreeg er zelfs de
Nobelprijs voor de Vrede voor. “Ik heb
gelukkig weer contact met mijn familie
en ook met mijn gezin”, zegt Zerihun.
“Maar teruggaan heeft geen zin, want
ik heb daar niets meer. Het is er erg
arm en ik krijg er geen werk. Dan kan ik
beter hier blijven en dagelijks dit centrum
bezoeken.” (….)
Comments